Momo (Michael Ende) | Kitap Yorumu

Yazar: Michael Ende, Çevirmen: Leman Çalışkan,
Yayınevi: Pegasus Yayınları

Ana karakterimiz Momo isimli küçük bir kız çocuğu. Onun kendisine verdiği bu isim dışında kimse Momo'ya dair başka bir bilgiye sahip değil. Kaç yaşında olduğu, ailesinin kim olduğu, nereden geldiği... hepsi belirsiz. Momo, yalnızca Momo işte. Ancak, antik bir tiyatronun harabesinde yaşayan bu kız çocuğunun çok önemli bir özelliği var: Dinlemek. Momo öyle iyi bir dinleyici ki, genç veya yaşlı kim onun yanına gelip sorununu anlatırsa anlatsın, sorun mutlaka çözüme ulaşıyor. Küsler anında barışıyor, mutsuzlar keyifleniyor, çocuklar en yaratıcı oyunları buluyor ve herkes barış ve huzur içinde bir arada yaşayabiliyor. Momo herkesin dostu, sırdaşı. Hatta bu çevrede ünü ağızdan ağıza yayılıyor ve ''Git bir Momo'ya uğra!'' sözü resmen bir özdeyiş halini alıyor. Günler böyle huzur içinde akıp gidiyor. Tâ ki, etrafı gri bir sis sarana kadar...

Bu gri sisin kaynağı, duman adamlar. İnsanların zamanlarını çalan bu zaman hırsızları işlerinde o kadar ustalar ki, hiç kimse hiçbir şey anlamıyor. Bu hırsızlar, insanların mutlu oldukları anları çalarak onları da kendileri gibi grileştiriyorlar. İnsanlar için kitap okumak, şarkı söylemek, sevdiklerine zaman ayırmak, sohbet etmek, hatta selam vermek bile zaman kaybı olarak görülüyor zamanla. Çünkü zamanla, insanların hiçbir şeye vakitleri kalmıyor. Bu nedenle yalnızca ''önemli'' işler için değerli vakitlerini harcamaya başlıyorlar. 

Duman adamların sırrını açığa çıkaran tek kişi ise Momo oluyor. Çünkü Momo yüreğiyle dinleyebiliyor. Kitap boyunca da bu küçük kız çocuğunun zaman hırsızlarıyla olan macerasını okuyoruz. 

Kitabı daha ilk sayfasını okuduğum anda sevmiştim. Her sayfasını ilgi ve merakla çevirdim. Çocuklara okuma sevgisi kazandırabilecek, büyüklerin ise yüreklerini ısıtacak güçte bir kitap olduğunu düşünüyorum.

Kitaplarla kalın.

(10.12.21)

ALINTILAR

''Günlük yaşam içinde çok büyük bir sır vardır. Herkesin bunda bir payı bulunur ve herkes onu bilir, ama pek az kimse bu konuya kafa yorar. Çoğu kimse onu olduğu gibi benimser ve ona asla şaşırmaz. Bu büyük sır, zamandır. Onu ölçmek için saatler ve takvimler yapılmıştır ama bunlar hiçbir şey ifade etmez. Herkes çok iyi bilir ki bazen bir saatlik süre insana ömür kadar uzun gelirken, bazen de göz açıp kapayıncaya kadar geçip gider. Zamanın bu garip kısalığı ve uzunluğu, o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır. Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.'' (Sayfa 65)

''Yaşamında ilk defa, onun hayal gücünün dışında, kendi başına bir öykü oluşuyor ve o, seyirci kalıyordu.'' (Sayfa 140)

''İnsanlar kendilerini korkutan şeylere çok daha çabuk inanıyorlar.'' (Sayfa 179)

Not: Bu kitap yorumu yazısı reklam değildir, kitap önerisidir.