Bitmemiş Hikayeler Kütüphanesi (Sachiko Kashiwaba) | Kitap Yorumu

Yazar: Sachiko Kashiwaba, Çevirmen: Levent Toksöz,
Yayınevi: Kelime Yayınları

Bazen bazı kitap karakterlerine çok bağlanırız. Onların yolculuğunun bir kısmına okuduğumuz kitap aracılığıyla tanık oluruz. Peki ya sonrası? O karakterler, biz kitabın arka kapağını kapattıktan sonra ne yaparlar? Bunun cevabını her zaman için tam olarak bilemesek de, bazen o karakterler aklımıza düşerler. En sevdiğim karakter! deriz. Veya... Nefret ettiğim karakter! Peki ya onlar, evet evet karakterler, onlar okurları hakkında ne düşünürler acaba? Okurlarını severler mi, nefret mi ederler? Peki ya onlar da sonrasında okurlarının yaşamlarında neler olduğunu merak ederler mi? 

Momo, kırklı yaşlarında yalnız yaşayan bir kadın. Çalıştığı şirketin batmasının ardından hayatı tepetaklak oluyor. Tam da o sırada, çocukken yaşadığı kasabadan bir telefon alıyor. Yıllardır hiç görmediği halasının çok hasta olduğuna dair bir telefon. Momo hiçbir bağ hissetmediği bu akrabasının yanına gitmeyi başta düşünmese de, aldığı telefonların ardı arkası kesilmediği için daha fazla bahane üretemeyerek çocukluğunun geçtiği kasabaya yıllar sonra dönüyor. Amacı halasını ziyaret edip hemen eve dönmek olsa da, evdeki hesap çarşıya uymuyor ve bu kasabada kendine yeni bir hayat kurmaya başlıyor. Küçük bir kasaba olan bu yerde, çok küçük ve çok da gizemli bir kütüphanede çalışmaya başlıyor. Herkesin çığlık çığlığa kaçıp işi bıraktığı bu kütüphanede Momo da garip olaylara tanık oluyor. 

Bu garip olayların ana kahramanları ise sırasıyla; Çıplak Kral masalından Çıplak Kral, Kurt ve Yedi Küçük Oğlak masalından Kurt Kral Lobo, Prenses Uriko masalından haylaz peri çocuk Amanocaku ve İkisi de Arkadaşça masalından Hayalet Ben oluyor. Bu karakterlerin hepsi kütüphane görevlisi Momo Hanım'dan onların masallarını okuyan ve sonrasında hayatlarının nasıl ilerlediğini çok merak ettikleri bir okurlarını bulmalarını ve hikâyelerinin devamını öğrenmeleri için yardım etmesini istiyorlar. Kitapta dört bölüm yer alıyor ve her bölümde bir masal karakterinin okurunu arayış sürecini okuyoruz. 

Kitapta her an bir macera vardı ve sayfaları merakla çevirdim. Ama bunun da yanı sıra en sevdiğim durum, Momo Hanım ile masal kahramanları arasında gelişen dostluk oldu. 

Kitaplarla kalın.

(22.12.22)

ALINTILAR

"Tıpkı onun gibi mutluluktan uzaksın; önemsediğin ne varsa avucunda tuttuğun kum taneleri gibi elinden kayıp gitti, değil mi? Niçin düzgünce yaşamayı beceremiyorsunuz ki?" (Sayfa 9)

"Biz kütüphanedeki kitaplar, kısa bir süreliğine bizi alan insanlarla birlikte oluruz. Bu kısa zamanda bile bazıları dikkatimizi çeker. O kişiye daha sonra ne olduğunu öğrenmek de isteriz. Bir kişi tarafından ömür boyu sevilen, o kişinin yanında olabilen kitaplar da vardır. İşte onlar mutlu kitaplardır." (Sayfa 18)

"Zamanın akışı, masal kitabının içinde pek anlaşılmıyor gibiydi." (Sayfa 94)

"Sevdiğin birileri olunca her günün zevkli geçtiğini fark ettim." (Sayfa 118)

"Aramız iyiydi tabii ki. Sakız gibi yapışkanlık yapmak mı sadece iyi geçinmek? Biz birbirini kabul eden arkadaşlarız. Hislerini anlamak yeterli." (Sayfa 150)

Ben de sevdiğim kitap karakterlerinin beni aramalarını, benim hikâyemin devamını öğrenmelerini isterim. Ben anaokulundayken beni tanıyan büyücü kadının beni aramaya gelmesini, artık bir yetişkin olan bana söyleyeceklerini duymak isterim. "Ne bu hâl? Daha hoş bir yetişkin olursun sanmıştım," mı derdi? Yoksa, "Anca bu kadar olabilirdi. Kendince yine gayret etmişsin," mi derdi? (Sayfa 167)

Not: Bu kitap yorumu yazısı reklam değildir, kitap önerisidir.